kemal
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
kemal
с. 1) камил, җитлеккән, тәҗрибәле; 2) (күп дигәндә) бәясе; bunun kemali on kuruş моның бәясе күп дигәндә ун куруш
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
kemal
[kema:l], at. 1. Kämil, ýetişen. Kemlik eýle, kemal bar, Menlik etme, zowal bar (Magtymguly). 2. Oglana dakylýan at.
‣ Kemala gelmek 1) kämillik ýaşyna ýetmek, ýetişmek, göze görünmek (gyz hakynda); ýigit çykmak, jahyl çykmak (oglan hakynda). 2) hasyla durmak, bişmek, ýetişmek. Kemala gelen hasyly ýygnamaklyga ilkinji günlerden guramaçylykly girişdiler. 3) ösmek, taplanmak. Kemala getirmek 1) terbiýeläp ýetişdirmek, jemgyýetiň abraýly, görnükli adamsy, agzasy hataryna goşmak. 2) ýüze çykarmak, döretmek.Kemal etmek kämillige ýetirmek, hasyl etmek.