kebek

Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)

kebek

I, kepek (darının, arpanın ve buna benzerlerin kabuğu); kepek baş: boş kafa, ahmak.


II, = = kebep.

Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)

kebek

kepek, kabuk, soyuntu. Buday ~: buğday kepeği, zınthı ~: yulaf kepeği; ağaç ~: ağaç kabuğu.

Axir izdelgen sözler:

• Gupba,
• şana,
• durra,
• bakay,
• embalm,
• suntıraç,
• haydash,
• gerekçe,
• gəmi,
• bean,
• kerpesli,
• Müsamirə,
• üzeri,
• ustqurma,
• Çapulcu,
• qəmiş,
• Medeniyet,
• tarqoq,
• haml,
• ömürlük,
• guruldamak,
• kebek