kebek

Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)

kebek

I, kepek (darının, arpanın ve buna benzerlerin kabuğu); kepek baş: boş kafa, ahmak.


II, = = kebep.

Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)

kebek

kepek, kabuk, soyuntu. Buday ~: buğday kepeği, zınthı ~: yulaf kepeği; ağaç ~: ağaç kabuğu.

Axir izdelgen sözler:

• relate,
• señsel,
• Şərarə,
• vulcan,
• lade,
• ýada,
• eleştirmeci,
• rəd,
• Olgu,
• tamga,
• azimut,
• boksit,
• damlam,
• turp,
• cürö,
• zımpara,
• poychog,
• örkeç,
• uçuz,
• andıg,
• kompozitor,
• kebek