goşma

Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)

goşma

[goşmo] I, at. 1. iş ady. Goşmak ýagdaýy. 2. Goşulyp emele gelen, goşulyp ýasalan.
 ‣ Goşma at (dil b.) iki we ondan köp sözden emele gelen at. Düýedaban, toklutaý we ş.m. goşma atlardyr. Goşma sözlem (dil b.) birnäçe ýönekeý sözlemlerden düzülen sözlem.


GOŞMA [goşmo] II, at. Gara öýüň üzügi, durlugy üçin gamşa salnyp, ýüňüň dürli hilinden garyşdyrylyp edilen keçe, uly gülli keçe.

Axir izdelgen sözler:

• Ovul,
• komakchi,
• dəstərxan,
• Mail,
• kel,
• önelgesizlik,
• dəhr,
• dəvə,
• tributary,
• ahillik,
• dəvət,
• saj,
• dəxil,
• Fare,
• nəvə,
• etiliv,
• dəymə,
• gidişme,
• tozgunçylyk,
• bond,
• dəymək,
• goşma