goşma

Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)

goşma

[goşmo] I, at. 1. iş ady. Goşmak ýagdaýy. 2. Goşulyp emele gelen, goşulyp ýasalan.
 ‣ Goşma at (dil b.) iki we ondan köp sözden emele gelen at. Düýedaban, toklutaý we ş.m. goşma atlardyr. Goşma sözlem (dil b.) birnäçe ýönekeý sözlemlerden düzülen sözlem.


GOŞMA [goşmo] II, at. Gara öýüň üzügi, durlugy üçin gamşa salnyp, ýüňüň dürli hilinden garyşdyrylyp edilen keçe, uly gülli keçe.

Axir izdelgen sözler:

• eýlem,
• ulukta,
• GÖDEK,
• birikmezlik,
• carrel,
• Coy,
• Mətlə,
• bulanık,
• Pancar,
• yatay,
• qürrələnmə,
• BİRAK,
• Mint,
• çəpəki,
• gelüwgidüw,
• thymus,
• işgüzarlıq,
• süngüleşmek,
• Hech,
• ORDO,
• xosh,
• goşma