faraş
Türkiye Türkchisi – Tiniq Türkche Lughiti (Kuleli, 2013)
faraş
[Köken: Arapça] Suskuç, Kalak, Kürekçe
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
faraş
и. чүп соскысы
ercilasun1991
faraş
Türkiye Türkçesi: faraş
Azerbaycan Türkçesi: ⱨäkändaz
Başkurt Türkçesi: hosko
Kazak Türkçesi: kalak kürekşe
Kırgız Türkçesi: kalak
Özbek Türkçesi: ⱨàkändàz
Tatar Türkçesi: soskı soskıç
Türkmen Türkçesi: susğuç
Uygur Türkçesi: şaza
Rusça: sovók dl'a musora
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
faraş
sif. və zərf [ər.] Vaxtından, mövsümündən qabaq, tez əkilən. Faraş əkin. – Aqronomlar deyirlər ki, faraş səpin yaxşı olur. Ə.Vəliyev. Faraş səpilmiş reyhan iyi adamı valeh edir. Mir Cəlal. // Mövsümündən, vaxtından qabaq doğulan (ev heyvanları haqqında). Faraş balalar isə hər gün çimizdirilməli və sərinlikdə saxlanmalıdır. // Tezyetişən, tezböyüyən. Faraş kələm. Faraş göyərti. – [Gülşən] manqa üzvlərinə altdan-altdan baxıb, kimin nə cür işlədiyinə ciddi nəzər saldıqdan sonra faraş bir kolun yanına gəldi. Ə.Vəliyev. Bir səs deyir: – Rza, durma! Rza, yaz! Qırçın tarla, faraş qoza, bol pambıqlı yaza yaz! R.Rza. ‣ Faraş gəlmək – 1) vaxtından qabaq özünü göstərmək, havaların qızışması (əsasən yaz mövsümü haqqında). İl faraş gəlsə, yaylaqda ot, qışlaqda güzdək və xəsil bol olsa, qoyun saxlamaq asandır. Ə.Vəliyev. Yaz da bu il dağ ətəyinə faraş gəlmişdi. B.Bayramov; 2) sürətlə inkişaf etmək, gözlənildiyindən tez böyümək. Muğanın pambığı faraş gələndə; Qozalar gül açıb üzə gülərdi. S.Vurğun.
Azarbayjan Türkchisining Sinonimler Lughiti (Çakıroğlu, 2013)
faraş
tez, erkən
{tez, erken}
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
faraş
turfanda