efir
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
efir
[yun.]
1. Qədim yunanların təsəvvürüncə: havanın ən yuxarı, sadə, təmiz və şəffaf təbəqəsi.
2. Dünyanı əhatə edən hava, radiodalğalarının yayıldığı fəza. Efir iclas salonunun təntənəli səsini xəbər verdi. Ə.Vəliyev. Efirdə qarışıb səslər səslərə; Yalanlar titrəyir; Əsir havada. B.Vahabzadə.
3. Keçmişdə təsəvvür edildiyinə görə, havadan daha xəfif olub, fəzanı dolduran işıq, hərarət, elektrik və s.-nin yayılması üçün vasitə olan axıcı cisim, maddə.
4. kim. Xarakter iyi olan rəngsiz uçucu maddə, üzvi birləşmə (təbabətdə, ətriyyat istehsalında, texnikada işlənir). Efir iyi. ‣ Efir yağı – bəzi bitkilərin tərkibində olan xoşiyli uçucu yağlı maye (sənayenin bəzi sahələrində və təbabətdə işlənir).
Özbekche—In'gilische Lughet (Dirks, 2005)
efir
(Russian) ether; air. ~ga chiq- to be on the air.
Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)
efir
r. esir (éther), efir mayı: esir yağı.