dəc
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
dəc
is. məh.
1. Bir yerə yığılmış arpa, buğda və s.-yə əl toxunmasın deyə, onu nişanlamaq üçün taxtadan və s.-dən qayrılan iri möhür (nişan). Xırmana qayıtdıqda hamını heyrət aldı. Doğrudan da, ehram buğdanın dəci pozulmuşdu. M.İbrahimov. • Dəc eləmək – bütövləmək, ağzınacan doldurmaq, ləbələb etmək. Dəc qalmaq – bütöv qalmaq, toxunulmamış qalmaq. ...Sirkə ağzı tıxaclı, dəc qalıb stolun üstündə. C.Məmmədquluzadə.
2. Taxılı yaxşı döysün deyə, vəlin altına vurulan xırda çaxmaq daşları və ya dəmir parçaları.