dilgir
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
dilgir
sif. [fars.] köhn. Ürəyisınıq, narazı, incik, dilxor, pərt. Mən bir belə mövsümdə bahar axşamı dilgir; Bir lövheyi-eşq eylər idim qəlbdə təsvir. A.Səhhət. ..Mənə giley yazan şagirdlərdən mən özüm çox artıq dərəcədə dilgirəm. C.Məmmədquluzadə. • Dilgir etmək – ürəyini sındırmaq, narazı etmək, incitmək, dilxor etmək, pərt etmək. Dilgir olmaq – ürəyi sınmaq, qəlbi qırılmaq, incimək, dilxor olmaq, pərt olmaq. Birdən Rüstəm bəy öz sözlərindən dilgir olaraq pozuldu, bikef bir halda masanın kənarına çəkildi. Çəmənzəminli. Qoca Süleyman müvəffəqiyyətsizliyindən tez dilgir olaraq əliboş geri qayıtdı. Ə.Məmmədxanlı.
Azarbayjan Türkchisining Sinonimler Lughiti (Çakıroğlu, 2013)
dilgir
narazı, incik, dilxor, pərt
{buruk, kırgın, gamlı, perişan}
Özbekche—In'gilische Lughet (Dirks, 2005)
dilgir
sad, afflicted, grieved.
Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)
dilgir
f. şiddetle arzu eden; antuzi ast; baruuğa ötö dilgir: gitmeyi şiddetle arzu ediyor.
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
dilgir
[dilği:r], syp. Maksadyna ýetip bilmän göwni galan, nägile, närazy; gamgyn, tukat. Sen hemişe dilgir bolup ýörsüň.