dağdar

Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)

dağdar

(=dağidar) sif. [fars.] klas. Dağlı, ürəyi dağlı, çox kədərli, yaralı. Dağidar ürək. // İs. mənasında. Ürəyi dağlı adam. Ey sariban, qətarimizi kuyi-yarə çək; Rəhm et, bu dağidarları laləzarə çək. S.Ə.Şirvani. • Dağ(i)dar etmək məc. – yaralamaq, dağlamaq.

Axir izdelgen sözler:

• arıxana,
• cüllüt,
• postahane,
• makaköz,
• paytaxt,
• dünya,
• bk,
• suwumaq,
• guiltily,
• accessory,
• sançılmak,
• tunc,
• quloqchozma,
• ötmüş,
• Çanta,
• qizilongach,
• arabacı,
• töben,
• substantive,
• togora,
• xuday,
• dağdar