cövrcəfa
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
cövr-cəfa
is. [ər.] klas. Bax cövr. Bən nə təriqü vəchlə cövrü cəfadən usanım; Çünki həmişə yarımın cövrü cəfası yarədi. Nəsimi. Ey bivəfa, məni cana yetirdin; Bunca cövrü cəfa birdən olurmu? Q.Zakir. • Cövr-cəfa etmək (eləmək) – zülm etmək, əzab vermək, incitmək. Hər qədər eyləyəsən cövrü-cəfa; Mən sənə eyləməzəm qeyri-vəfa. S.Ə.Şirvani.