bulçuk

Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)

bulçuk

filiz, otların ekinlerin kurumuş yaprakcıkları, kurumuş yaprak, çöp, kuru dalcık. Terekleni tübü ~dan tolğandı: ağaçların altı kurumuş yapraklarla dolmuş, gül terek bulçuklanñandı: gül ağacı filizlenmiş, arpa sapnı bulçuğun mal bek süyüp aşaydı: arpa sapının kurumuş yaprakçıklarını hayvanlar çok severek yerler.

Axir izdelgen sözler:

• knyaz,
• öten,
• speck,
• ibrik,
• şit,
• çikremek,
• kındıy,
• swindle,
• Koşuntu,
• ustabaşı,
• yakkayagona,
• boji,
• çıçhan,
• peyda,
• sadece,
• buýmak,
• kurtarmak,
• uğurböceği,
• Xülasə,
• sarğaymak,
• baylaş,
• bulçuk