bidət

Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)

bidət

is. [ər.] Hamı tərəfindən qədimdən bəri qəbul edilmiş qayda və adətə, yaxud dinə zidd olan şey, keyfiyyət. Aləmə adət oldu, sənə bidət. (Ata. sözü). Döndərib “a-ba”yə “əlif-bey”ləri; Bidətə bax! “ya” oxudur “yey”ləri. M.Ə.Sabir. Təriqətlər və bidətlərin İrandan, İraqdan və Orta Asiyadan Azərbaycana gətirildiyi şübhəsizdir. M.S.Ordubadi.

Axir izdelgen sözler:

• Kuz,
• probkalama,
• unpalatable,
• carıkcürek,
• yallah,
• oychi,
• qalmaq,
• talabnoma,
• soyabonlik,
• chirmamoq,
• Fistan,
• bepul,
• vəzn,
• yokar,
• polkownik,
• saglık,
• tacı,
• aylanç,
• Delirmek,
• abla,
• courageous,
• bidət