bey
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
bey
и. 1) бәй, әфәнде; 2) иск. бай, хуҗа; 3) ир, гаилә башы; 4) тар. командир
Tiniq Türkche - Türkiye Türkchisi Lughiti (Kuleli)
bey
1. Bay
2. Efendi (Hitap)
ercilasun1991
bey
Türkiye Türkçesi: bey
Azerbaycan Türkçesi: bäy
Başkurt Türkçesi: bay mırⱬa ⱨuja
Kazak Türkçesi: mırza
Kırgız Türkçesi: mırza törö
Özbek Türkçesi: cänàb
Tatar Türkçesi: äfändi huca bay
Türkmen Türkçesi: ãğa
Uygur Türkçesi: bäk bay aⱨun
Rusça: gospodin
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
bey
is. [ər.] Ərəb əlifbasında (b) hərfinin adı. Bilmək nə gərək kim, bu əlifdir, bu da beydir. M.Ə.Sabir.
In'gilische—Türkche Lughet (Anonim)
bey
bey
Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)
bey
I, f. (kendi başına kullanılmaz , beraber kullanıldığı kelimeden ayrı da bitişik de yazılır) bi (nefi ve selp manasiyle isimlerin başına giren bir sözdür , M.) ; beytaanış : bilmdik , tanımadık (kimse) ; bey-daarat = daaratsız ; beyopa = oopasız ; bey esep = esepsiz.
II, f. bahtsız.