ayran
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
ayran
и. 1) сарысу; 2) әйрән ◊ ayran ağızlı юк-бар сөйләүче, ахмак сүзле; ayran gönüllü тиз гашыйк булучан; ayranı kabarmak ачуы кабару, талагы ташу
ercilasun1991
ayran
Türkiye Türkçesi: ayran
Azerbaycan Türkçesi: ayran
Başkurt Türkçesi: äyrän ayran
Kazak Türkçesi: ayran şalap
Kırgız Türkçesi: çalap
Özbek Türkçesi: äyràn
Tatar Türkçesi: äyrän
Türkmen Türkçesi: ayran
Uygur Türkçesi: ayran ḳetiḳ
Rusça: ayran
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
ayran
is. Yağı alınıb su qarışdırılmış qatıq. Heç kəs öz ayranına turş deməz. (Ata. sözü). Masanın üzərində böyük bir mətərə buzlu ayran qoyulmuşdu. M.S.Ordubadi. Qızxanım parçı ağzına qədər ayranla doldurub Almurad ağaya verdi. İ.Əfəndiyev. [Göyçək] ayranı çürüdüb şor elədi. Ə.Vəliyev.
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
ayran
ayran
Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)
ayran
I, a . taacüp eden , hayrette kalan , şaşalıyan ; ayranga kal – yahut ayran kal - : hayrete düşmek ; akılı ayran kaldı ( yahut ayran – tañ kaldı yahut ayran – azır kaldı ) : şaştı , şaşa kaldı .
II, ayran ( hafifçe su katılan yoğurt ) ; ayran içken kutuluptur , çelek calagan tutuluptur ats . : ayran için kurtulmuş , kova yalayan yakayı ele vermiş ; aş ayran : içine yarma koyulmuş ayran ( gerek arpa , gerekse darı yarması olsun ) .
Uyghurche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Kurban, 2016)
ayran
Ayran.
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
ayran
yoğurt, ayran. Çakğan ~: çırpılmış ayran, kaynağan ~: ekşiyen yoğurt, gıbıt ~: tulum yoğurdu, ~ gıbıt: yoğurt tulumu.
Türkiye Tillar Diwani (TDK)
ayran
ayran· I, 120