avaz
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
avaz
и. көчле (яңгыравыклы) тавыш, аваз □ avaz avaz bağırmak бөтен көченә кычкыру
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
avaz
is. [fars.]
1. Səs, səda. Avazın yaxşı gəlir, oxuduğun Quran olsa. (Ata. sözü). Həkim özü yaxşıca avaz ilə oxuyurdu. C.Məmmədquluzadə.
2. Hava, ahəng. Aşıq Qərib sözün deyər avazla; Dindirəndə canım alar o, nazla. “Aşıq Qərib”. // Mahnı, nəğmə, xoş səs. Avazın gələndə can bihuş olur; Qurbanam o nazik sədayə, Zeynəb! M.P.Vaqif. Ucalır göylərə elin avazı; Gülür bəxtsizlərin ömrünün yazı. S.Rüstəm. Qopdu dodaqlarından ürək açan bir avaz. M.Müşfiq. • Avaz etmək – hava ilə oxumaq. Nazənin-nazənin edərsiz avaz; Ruhlar təzələnir, olur sərəfraz. M.P.Vaqif.
Azarbayjan Türkchisining Sinonimler Lughiti (Çakıroğlu, 2013)
avaz
I. ses, səda
{ses, seda}
II. hava, ahəng
{hava, ahenk}
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
avaz
1. Avaz, ses, makam, beste. Ariv ~lı: güzel sesli, ~ bıla okuv: sesli okuma, bir ~dan: aynı sesten, hem ahenk, ~ı aman: sesi kötü, anı ~ı igidi: onun sesi iyidir, cırnı ~ı: şarkının makamı (bestesi), sabiy ~: çocuk sesi, inñiçge ~: ince ses, kalın ~: kalın ses, bazık ~: kalın ses, ~ından tanımak: sesinden tanımak. 2. Vaaz, nasihat. ~ bermek: vaaz etmek.