şərir
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
şərir
sif. və is. [ər.] Şər işlər görən, iblis, fəsadçı, dələduz, yaramaz, pis (adam). O səbəbə Xudayar bəy Zeynəbi boşamazdı ki, qorxurdu, şərir adamların birisi Zeynəbi ala və başlıya Xudayar bəydən səğirlərin malmülkünü iddia eliyə. C.Məmmədquluzadə. [Camal bəy:] Hərgah siz şərir adamların sözünə baxıb, inanıb iş görsəniz, uyezdi xaraba qoyarsınız. N.Vəzirov.