şuv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

şuv

bir nida ifadesi, hış, huş, hışıl, huşul. Terekle celde ~ ~ etedile: ağaçlar rüzgârda hışıl huşul ses çıkarıyorlar, ~ dep betibizge cel urdu: huş diye yüzümüze rüzgâr çarptı.

Son arananlar:

• vazıh,
• carımak,
• paxsa,
• balo,
• doýum,
• kısırganmak,
• komendant,
• émen,
• Juda,
• yatalaq,
• ögdi,
• naşad,
• mühürcü,
• ahengsiz,
• besmele,
• deyikli,
• armon,
• numune,
• çinko,
• tərcih,
• Mimari,
• şuv