şiwe

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

şiwe

[şi:wö] I, at, dil b. Umumy milli diliň bir sebitde, etrapda ýaşaýan ilat üçin häsiýetli gepleýiş aýratynlyklary; ýerli gepleşik. Ol özüniň asly gepleýän şiwesini üýtgetjek bolup şunça jan etdi welin, ol oňa peýda bermedi (A. Gowşudow).


ŞIWE [şi:wö] II, at, k.d. Näz-kereşme, näzirgeme; owadanlyk, gözellik. Çyn aşyk men, namysym ýok, zarym bar, şu gün saňa şiwe bilen näzim bar (“Görogly”). Huplaryň şiwesi gara göz bolar (Kemine).

Son arananlar:

• sakin,
• umaşta,
• dalgalanmak,
• daralma,
• qiraetxana,
• eyyar,
• olim,
• yava,
• ahar,
• par-par,
• kıñrak,
• buzlatkıç,
• sledge,
• mətbəx,
• Kelishmoq,
• meskun,
• arkalatmak,
• wave,
• tügül,
• müjdelemek,
• att,
• şiwe