şeyda

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

şeyda

sif. [fars.] şair. Dəlicəsinə vurğun, eşq divanəsi, məftun (bəzən “şeyda bülbül” tərkibində işlənir). Vaqif bir şeydadır, dolanır bağı; Xəstədir, dərmanı dilbər dodağı. M.P.Vaqif. Qonub pəncərəyə bu halda Osman; Şeyda bülbül kimi edirdi əfğan. H.K.Sanılı. [Vaqif:] Oxu bu naməni, əzizim Eldar; Qoy mənim dərdimi dinləsin dağlar; Bir tərlan xəyallı, qəlbi xəstəyəm; Bir şeyda bülbüləm, daş qəfəsdəyəm. S.Vurğun. • Şeyda olmaq – dəlicəsinə vurulmaq, məftun olmaq. Zimistan qəhrini çəkən bülbüllər; Şeyda olsun, gülüstana can desin. Aşıq Ələsgər.

Son arananlar:

• suslanmak,
• milte,
• dallamak,
• çaşbaş,
• yekə,
• refraktsiya,
• durmaqsızın,
• blurry,
• compliance,
• ravoq,
• reaktor,
• nəvənəticə,
• sömelmek,
• Ötör,
• habar,
• foulness,
• sagha,
• Yumru,
• x̌,
• seretmezlik,
• kaldırat,
• şeyda