şemhal

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

şemhal

[şemha:l], at. Agzyndan ok salnyp, gapdalyndan pelte bilen ot berlip atylýan aýakly, uzak aralyga atýan gadymy tüpeň. Oglan derrew baryp, ýaňky atyň birine münüp, şemhaly boýnundan asyp, gylyjy biline baglady (“Türkmen halk ertekileri”).

Son arananlar:

• kireçi,
• uyuşul,
• başka,
• sovun,
• bizde,
• balijan,
• sucuq,
• hırslanmak,
• suq,
• qonaqçı,
• sırf,
• baglamak,
• Kalibr,
• kamılğa,
• kalta,
• özümdük,
• qurgur,
• Aşçı,
• lokga,
• baylamak,
• duzlu,
• şemhal