şekel

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

şekel

şekil, görünüş, form (nadir kullanılır).

Son arananlar:

• ascetic,
• breast,
• Torku,
• kopal,
• Sözbəsöz,
• kekil,
• bula,
• çuz,
• pavyon,
• bişirmek,
• tahtalı,
• bəlim,
• şaşakalmak,
• insanpərvərlik,
• malol,
• cenabet,
• ufak,
• earn,
• talh,
• Harabalyk,
• yavayava,
• şekel