şaytan
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
şaytan
a. şeytan, cin; şaytan bassın!: cin vursun!; men kagamın şaytanın! folk. ben onun cininikovarım.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
şaytan
şeytan. Kesiñi ~ña aldatma: kendini şeytana aldatma, ~ kibik: şeytan gibi, ~ça: şeytanca, şeytan gibi, ~ arba: bisiklet, şeytan arabası, ~ karğağan (d): şeytanın beddua ettiği, uğursuz, işi yaramayan. ~ karğağan iş: uğursuz iş, verimsiz iş, ~ suv (d): şeytan suyu, içki, ~ kuş: hüdhüd, çavuş kuşu (bobbob kuş da denir), ~ çalıv: bir çeşit örgü (3’ ten 9’a kadar iplik halkalarının bir uçları bir yere raptedilir veya bir kişi tarafından sıkıca tutulur, örgüyü yapacak kişi de diğer uçtaki halkaların her birini bir parmağa geçirir ve bunları sırayla bir birinin içinden geçirerek örgü işini yapar, böylece ortaya sanatkârâne örülmüş ipler, uçkurlar, kordonlar... çıkar; buna malgar tüyme de denir), ~ oka soktu da otha atdı (d): şeytan sırma sardı da ateşe attı (işi yaramayan bir eylemi ifade için kullanılır), ~ elge cin molla (d): şeytan cemaata cin molla (yakışır).