ırıñ

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

ırıñ

: ırıñ- cırıñ 1) niza; nifak; ihtilâf; 2) uyuşamamazlık, kuru gürültü.

Son arananlar:

• lapanglamoq,
• nimdaş,
• surplus,
• çym,
• şəşe,
• paddy,
• çığarma,
• gyzamyk,
• dedication,
• geren,
• chime,
• plitka,
• ftiziatr,
• konsey,
• Tarbiya,
• şəbədə,
• ugan,
• slalom,
• artykmaç,
• qaravaş,
• carıv,
• ırıñ