tuyaklı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tuyaklı

toynaklı, tırnaklı. Eki ~la: çift toynaklılar, bir ~la: tek toynaklılar, ~ canıvarla: toynaklı hayvanlar.

Son arananlar:

• zəbun,
• sögünç,
• hell,
• tanımak,
• ıramalı,
• bulut,
• baýram,
• tokurka,
• Urkaçy,
• chakida,
• dibaçə,
• Yüklem,
• Kümes,
• vaxt,
• birigada,
• öküş,
• ketmoq,
• atuw,
• betlik,
• qirlimaq,
• cazmak,
• tuyaklı