ürmek
Uşak Ağzı Sözlüğü (Sunucu, 2001)
ürmek
1- Bir şeyi üfleyip şişirmek, içini hava ile doldurmak. 2- Köpeğin havlaması.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
ürmek
1. Ürmek, ulumak, havlamak. Börüleni ürgen tavuşları keledi: kurtların uluma sesleri geliyor, itle avañığa üredile: köpekler karaltıya havluyorlar, it küçükle aç bolup uluydula: köpek enikleri acıkarak uluyorlar; sen ürüp turma: sen havlayıp durma! (insan için söylenir), ürebilmegen it üyüne konak keltirir: havlamasını bilmeyen köpek evine misafir getirir (as).
² üflemek. Ürüp otnu kabındırırğa küreşedi: üfleyerek ateşi tutuşturmaya çalışıyor, lampanı ürüp cuklatdı: lambayı üfleyip söndürdü, bukunu ürüp ketergen kıyındı: tozu üfleyerek gidermek zordur.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
ürmek
üflemek; ürmek,'havlamak·I, 55, 164, 337; III, 5