öýdeçi

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

öýdeçi

[öýdöçü], at. 1. Öýderäk bolmagy halaýan, öýden çykman oturýan adam. Soňky döwürlerde sen öýdeçi bolupsyň. 2. Elde, öý hojalygynda saklanýan, eldeki (goýun-geçi hakynda). "Öýdeçimi-düzdeçi" diýip soraýmasaň, düşünmegem aňsat däl (B. Kerbabaýew). Olar öýdeçi mal sürüleridi.

Son arananlar:

• kələ-kötürlük,
• pyrgun,
• kuy,
• qérindash,
• eseb,
• meñiz,
• himmet,
• rung,
• körpeçe,
• personaj,
• hame,
• aglama,
• takagu,
• şamata,
• əvamünnas,
• ilimilim,
• paydilanmaq,
• pall,
• dözümsüz,
• Yanıt,
• küñdük,
• öýdeçi