öñeç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

öñeç

1. (anat.) yemek borusu, özofagus. 2. koyun-keçi cinsi hayvan, öveç. ~ koçhar: iki yaşını tamamlamış koç, ~ teke: iki yaşını tamamlamış teke, ~ irk: öveç koç (iğdiş edilmiş).

Son arananlar:

• beomon,
• Duldul,
• katınmak,
• kapaklamak,
• Soluq,
• iblisane,
• Kelmek,
• molparast,
• sarıg,
• iyimək,
• damalı,
• ahuw,
• Gədik,
• qıclıq,
• kıkırmak,
• burnaki,
• ölmez,
• kirüü,
• pərgar,
• kiştik,
• karlıq,
• öñeç