türsünlü

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

türsünlü

1. Yüzlü, çehreli, suratlı, simalı. Carık ~ adam: aydın çehreli adam, hını ~ adam: sert yüzlü adam, kara ~ adam: esmer yüzlü adam; 2. Renkli. Bir ~: bir renkli, aynı renkli, kumaçlanı ekisi da bir ~düle: kumaşların ikisi de aynı renkli.

Son arananlar:

• beçel,
• urum,
• yrgyldy,
• mehkem,
• wherein,
• hyrç,
• Korku,
• ləngər,
• vaysınmaq,
• sürücü,
• asan,
• sekitmek,
• Ziyafet,
• iyir,
• shimarmoq,
• kaçmak,
• keçirmək,
• otacı,
• zövq,
• turkuaz,
• esepsiz,
• türsünlü