türsünlü

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

türsünlü

1. Yüzlü, çehreli, suratlı, simalı. Carık ~ adam: aydın çehreli adam, hını ~ adam: sert yüzlü adam, kara ~ adam: esmer yüzlü adam; 2. Renkli. Bir ~: bir renkli, aynı renkli, kumaçlanı ekisi da bir ~düle: kumaşların ikisi de aynı renkli.

Son arananlar:

• biweç,
• paqirimaq,
• maya,
• ayuu,
• Aşı,
• avlak,
• ooduk,
• öyrətmək,
• blade,
• hana,
• interdependence,
• Genişlik,
• chillaq,
• poygak,
• billa,
• seçgi,
• xang,
• jayb,
• eyp,
• geneş,
• call,
• türsünlü