örme

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

örme

[ö:rme], 1. iş ady. Örmek ýagdaýy. 2. at, ser. Örüm 1. Gözüňe sürme ýaraşar, Biliňe tirme ýaraşar, Saçyňa örme ýaraşar, Saçlary şamar Hatyja (Seýdi). 3. Örülip taýýarlanan, örülen. Beýle gapdalymyzda çägesöw kenar boýunda örme kepbe bardy.

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

örme

Sarma. Örme gül – Sarmaşık çiçek.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

örme

örülmüş, örme. ~ kayiş: örme kemer, örme kayış.

Son arananlar:

• alalama,
• artıcaq,
• cognizance,
• dəmsaz,
• sögdürmek,
• Uğramak,
• boramoq,
• beluj,
• təkmilləşmiş,
• sylaglanmak,
• Aldır,
• öğrenci,
• kitaplık,
• corum,
• cövüz,
• tungoni,
• kögüz,
• bazarbaşı,
• ündesh,
• odun,
• kamin,
• örme