örkeç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

örkeç

hörgüç. Eki ~li tüye: iki hörgüçlü deve.

Son arananlar:

• kezeş,
• ətənəli,
• mürüvvetli,
• acımasız,
• ser,
• sığışdırılmaq,
• sadyk,
• eñ,
• əlaqəçi,
• Heyət,
• bukurmak,
• duldalamak,
• əhəngdaşı,
• mexanikləşdirmək,
• Denge,
• tapşırmaq,
• fanatik,
• əzəmət,
• doğU,
• Some,
• Hariç,
• örkeç