örkeç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

örkeç

hörgüç. Eki ~li tüye: iki hörgüçlü deve.

Son arananlar:

• astane,
• Dür,
• cel,
• Koku,
• uv,
• gentile,
• zamburug,
• üdremek,
• kedmek,
• qalay,
• molodets,
• tabsız,
• trubka,
• atəş,
• kataa,
• istilik,
• şaibe,
• sprat,
• Mərcan,
• ayamsız,
• atışmak,
• örkeç