önümçilikçi

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

önümçilikçi

[ö:nümçülükçü], at. Önümçilige gönüden göni gatnaşýan, önümçilikde işleýän adam. Gowy önümçilikçi, janypkeş, zamanabap, ak ýürekli adamlar gerek (“Edebiýat we sungat”).

Son arananlar:

• nişastalı,
• bəhritəvil,
• törüt,
• emitmek,
• however,
• korniş,
• g’alla,
• Patlamak,
• kızgamak,
• bahis,
• dush,
• gurruk,
• xaliq,
• tavallud,
• formalist,
• Dartmaq,
• emare,
• çıxarılmaq,
• KAR,
• seccade,
• anlaşıqlı,
• önümçilikçi