ölgün
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
ölgün
sif. Canlılığı, təzəliyi, təravəti qalmamış; düşkün, solğun. İyirmi beş bahar görmüş bu adam altmış xəzan keçirmiş qoca kimi yorğun, xəstəhal və ölgün (z.) görünürdü. A.Şaiq. Aynada [Züleyxanın] sifəti çox ölgün (z.) görünürdü. S.Rəhimov. // məc. Cansız, ölmüş kimi görünən. Bir saat əvvəl səssizlikdən ölgün kimi görünən təbiət birdən-birə canlanır. A.Şaiq. // məc. Zəif, solğun, sönük. Kiçik bir lampanın ziyası evə xəstə və ölgün bir işıq nəşr edirdi. S.Hüseyn. Yolun kənarlarında qazma daxmalardan ölgün çıraq işığı gəlir, qapılarda ucadan itlər hürüşürdü. M.Hüseyn.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
ölgün
I. key, süst, ölüvay
{duygusuz, hissiz, mecalsiz}
II. zəif, arıq, sısqa, cansız
{zayıf, cılız, sıska, cansız}
III. ətalətli, solgun
{hareketsiz, solgun}
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
ölgün
ıssız