ölemen

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ölemen

[ölömön], syp. Barypýatan, tüýs, bir zadyň yşgyna düşüp, ölüp-öçüp barýan. Ol agaç ussasydy hem ölemen awçydy (H. Ysmaýylow). Ol aýdym-sazyň ölemen aşygydy (“Edebiýat we sungat”).

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

ölemen

Leş.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ölemen

hasis, cimri, açgöz, tamahkâr. ~ adam: hasis adam.

Son arananlar:

• kısrak,
• ınanmak,
• neck,
• köse,
• Məsləhətçi,
• mug,
• alaycı,
• motion,
• sansınıv,
• qisqiche,
• urtlamak,
• Pafos,
• Mutagen,
• kengeş,
• öň,
• çöňňelmek,
• hant,
• curnalçı,
• shahvat,
• telaşe,
• Her,
• ölemen