ölemen

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ölemen

[ölömön], syp. Barypýatan, tüýs, bir zadyň yşgyna düşüp, ölüp-öçüp barýan. Ol agaç ussasydy hem ölemen awçydy (H. Ysmaýylow). Ol aýdym-sazyň ölemen aşygydy (“Edebiýat we sungat”).

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

ölemen

Leş.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ölemen

hasis, cimri, açgöz, tamahkâr. ~ adam: hasis adam.

Son arananlar:

• minimal,
• qiraetxana,
• itələmək,
• theological,
• hafiflemek,
• malul,
• mahmur,
• hékmet,
• şotkök,
• bitaraf,
• çakdanaşa,
• kulminasiya,
• muştuluq,
• klip,
• üleşinmegen,
• xacə,
• ləşkər,
• tezinlev,
• türkmençilik,
• bəzgək,
• mafə,
• ölemen