çıçhan
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
çıçhan
1. Sıçan, altına yapan. 2. Fare, sıçan. Saban ~: tarla faresi, gılıv ~: iri lağım faresi, ~ teşik: fare deliği, ~ kirirge teşik tapmay edi da birgesine takmak tağa edi (as): fare kendi girecek delik bulamıyordu da yanına başkasını çağırıyordu.