çıyırtmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çıyırtmak

çiğnemek, ayak altına almak, basmak (az kullanılır).

Son arananlar:

• hülle,
• mehbus,
• ruletka,
• küden,
• taqət,
• darmek,
• habbe,
• ongir,
• küme,
• kesinti,
• saýsebäp,
• dombay,
• tertipdüzgün,
• huyu,
• üzlü,
• singarmonizm,
• şövkətli,
• yemsək,
• mürettip,
• parsimonious,
• Qum,
• çıyırtmak