çirigen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çirigen

çürümüş, çürüyen. ~ ağaç; çürümüş ağaç, ~ kap: çürümüş kabak (hastalıklı insanlar için kullanılır), ~ iyis: çürük kokusu.

Son arananlar:

• Erkak,
• küreşiv,
• muttali,
• Püskül,
• nerse,
• held,
• karçıt,
• oghut,
• prescript,
• sloth,
• bəri,
• eliy,
• Çekiç,
• bigar,
• uslu,
• somurtkan,
• Martaba,
• yondoshmoq,
• uzundraz,
• asal,
• əşk,
• çirigen