çelek
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
çelek
1. ağaç kova ; fıçı (karş. çaka ıı) ; başım kızıl çelek kan bolgon : başım kan içindedir; sıya çelek : hokka ; 2. arı kovanı ; 3. poyra (tekerlekte).
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
çelek
at. 1. Içine suwuklyk goýulýan, bili demir gurşawly agaç ýa-da gap. Ol çuňňur pikirlere gark bolup, pagta bazanyň uly terezileriniň biriniň gapdalynda ýatan boş demir çelegiň üstüne çökenini-de bilmedi (“Türkmenistan”). 2. Içine zat salar ýaly tagtadan edilen dört burç gapyrjak. – Bir çelek üzüm hem getiripdim – diýdi (A. Gowşudow). 3. Kombaýnyň ýygýan önüminiň ýygnanýan ýeri. Kombaýn eýýäm bir gezeg-ä çelegini maşyna guýdy. Ýene bir çelekden köp çykjakdygy meýdanyň galan ýerlerindenem bildirip dur (“Türkmenistan”).
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
çelek
kova. Ağaç ~: ağaç kova, ~ den kuyğança cavadı (d): kovadan boşalırcasına yağıyor (bardaktan boşanırcasına yağıyor), suv ~ni tübü suvda kalır(as.): su kovasının dibi suda kalır (su testisi su yolunda kırılır).