çalamçaş

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

çalam-çaş

[çalam-ça:ş], hal. 1. Bulam-bujar, akan-dökän, agdar-düňder. Öýüň içi çalam-çaşdy. 2. Dyr-pytrak, duw-dagyn. Şemal bir köwsarlap uraýsa, gara öýi çalam-çaş edip, bir tarapa zyňyp goýberjek (A. Gowşudow).
 ‣Çalam-çaş bolmak aljyraňňy ýagdaýa düşmek, özüňi ýitirmek, çaşmak ýagdaýyna düşmek. Şiriniň mugallymasyna ejesiniň gözleri düşende özüni ýitirip çalam-çaş boldy (N. Saryhanow).

Son arananlar:

• andamında,
• taýmak,
• kıtan,
• chamalamoq,
• yığışan,
• adib,
• burslu,
• fellowship,
• ogrılamak,
• göh,
• figür,
• sypatlandyrmak,
• çekme,
• feryat,
• sançmak,
• kuvanmak,
• elpek,
• ötürü,
• bışar,
• tişi,
• boşnak,
• çalamçaş