çakğıç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çakğıç

(Çakkıç) çakmak. ~sız kav kabınmaz, mucuralı kişi abınmaz (as.): çakmaksız fitil tutuşmaz, bastonlu adam sürçmez.

Son arananlar:

• gyzmaç,
• togarlamak,
• barha,
• allowarra,
• yigin,
• çekirdek,
• kantarma,
• hap,
• küyçü,
• bildirmek,
• adyr,
• Satır,
• köçəri,
• nan,
• adashmaq,
• quorum,
• yumrulanmaq,
• ýokmak,
• köst,
• açıqlıq,
• partizan,
• çakğıç