ziyançı

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

ziyançı

is. və sif. Cinayət məqsədi ilə xalqa, dövlətə ziyan vuran, pislik edən (adam); ziyankar. // Zərərli, zərərverən. Daha səni çəkməyəcəm; Ziyançısan, ay papiros. Aşıq Əziz.

Son arananlar:

• marten,
• süsüşmek,
• kəklikotu,
• sapan,
• diploma,
• TİRİK,
• yoziq,
• ayrıkulak,
• ırıslav,
• tirmen,
• pulpərəst.,
• günahlı,
• Xo,
• nemlendirmek,
• disputable,
• bölüştür,
• zeki,
• Ag,
• anlamdaş,
• iki,
• egzotik,
• ziyançı