zeen

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

zeen

a. kabiliyet, anlayış, kavrayış, zihin; ağa zeen kirdi: o, idrak etmeye başladı; zeenim keyidi; yüreğime kan savruldu, gayet acıdım, (birisi için) canım acıyor.

Son arananlar:

• ozgarish,
• uuk,
• oruqlimaq,
• konuşma,
• mühazirə,
• dabıra,
• mezana,
• qistatmaq,
• xacəbaşı,
• caşınuu,
• səpələmək,
• Lütfen,
• hantal,
• Rüya,
• emçi,
• Xo'rlik,
• deference,
• səma,
• Miraxur,
• eñil,
• corrupt,
• zeen