zeen

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

zeen

a. kabiliyet, anlayış, kavrayış, zihin; ağa zeen kirdi: o, idrak etmeye başladı; zeenim keyidi; yüreğime kan savruldu, gayet acıdım, (birisi için) canım acıyor.

Son arananlar:

• koniliq,
• bitelgen,
• varvar,
• girtçi,
• priz,
• batkak,
• aria,
• Uvada,
• çaklamak,
• naqqaş,
• tighten,
• petrol,
• above,
• sızlav,
• evlig,
• weather,
• healthiness,
• təğyir,
• yön,
• çaldırmak,
• yatık,
• zeen