zamun

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

zamun

[za:mu:n], at. 1. Bir adamyň eden etmişini gaýtalamajagyna güwä geçip, onuň ähli jogapkärçiligini öz üstüňe almaklyk, kepil. 2. Güwä geçmeklik, şaýat bolmaklyk. Şol dänäni daýhana paýlasaň, indiki ýyla çenli ölmän çykjagyna men zamun! (B. Kerbabaýew).
 ‣ Zamuna almak kepil bolup, garamatyny öz üstüňe alyp azat etmek.

Son arananlar:

• gonamçylyk,
• jonatmoq,
• müspet,
• harsçı,
• blush,
• impermanent,
• çağıldamak,
• yanlıq,
• bunyodkorlik,
• banka,
• yırtıcı,
• arda,
• biyikte,
• nagyş,
• değre,
• cayılğan,
• decision,
• Kabile,
• girişim,
• tomolot,
• ruhyýet,
• zamun