zamancı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

zamancı

(gram.) zamanı bildiren. ~ bolum: zamanı bildiren durum.

Son arananlar:

• talaf,
• Em,,
• mämişi,
• kümüşçi,
• gedikli,
• dıñkılda,
• atarman,
• bilahare,
• denizanası,
• MAKINE,
• körmiş,
• üzela,
• kutruşmak,
• paz,
• muttaham,
• uon,
• ilan,
• taltak,
• keçkir,
• postalamak,
• met,
• zamancı