zakgun

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

zakgun

[zakgu:n], at. 1. Öňden gelýän düşünjä görä, dowzahda ösýän, miwesi zäherli agaç. Ajysy, kekre bilen burç-a beýlede dursun, zakgundanam ajydy (N. Pomma). 2. göç.m. syp. Örän ajy zat, zäher, awy. Zäherdir içenim, zakgun – iýenim (Zelili).

Son arananlar:

• cazga,
• gaş,
• üzmay,
• yaylag,
• sylaça,
• metonimik,
• ökmöt,
• tilin,
• sıldırmak,
• kaytala,
• Cuvmak,
• qiqirlamoq,
• irəliki,
• şağırey,
• gedey,
• Fatiha,
• xushtam,
• Ev,
• sopy,
• Gur,
• Jir,
• zakgun