yegâne

Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)

yegâne

[Köken: Farsça] Yalnız, Bir

Son arananlar:

• payruz,
• muşta,
• glamor,
• cıyıv,
• hususi,
• halhazırda,
• danday,
• etmiş,
• dinmek,
• tribal,
• ilelebet,
• ditmek,
• bekleme,
• geleň,
• osim,
• tormozlanish,
• amraqliq,
• paytima,
• masculine,
• Mərkəz,
• toğus,
• yegâne