wal

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

wal

I r. bk. tuluq.
II a. Parıltı, pırıltı, parlaklık.

Son arananlar:

• hançer,
• paslı,
• suorğan,
• bokalak,
• çarpık,
• tawılguç,
• dilsel,
• barlak,
• ıduk,
• Heysiz,
• beden,
• Kabak,
• Geçmek,
• bibaha,
• Ogil,
• YOKİ,
• cəldləşdirmək,
• barylmak,
• tr,
• güýç,
• ref,
• wal