vəfa
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
vəfa
is. [ər.] Sözünün üstündə durma; borcunu, təəhhüdünü yerinə yetirməkdə möhkəmlik; səbat, etibar. Gördük bəyü bəyzadələrin yoxdu vəfası; Çox-çoxdu cəfası. M.Ə.Sabir. // Məhəbbətdə sədaqət. Rəqib qılsa cəfa, mən vəfa, vəli şadam; Ki, yaxşı yaxşıya uğrar, yaman yamana yetər. Füzuli. Vəfa rəsmin tutub gəl, ey pəri, cövrü cəfadan keç. S.Ə.Şirvani. Xəzana meyl elədi, almadı vəfa nəzərə; Yetişdi bülbülə çox-çox qəmü cəfası gülün. Natəvan. ‣ Vəfa etmək – yetişmək, çatmaq kifayət etmək. Ömrü vəfa etmədi.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
vəfa
səbat, ə’tibar, sədaqət
{sebat, itibar, sadakat}