turklehceleri.org

uça

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

uça

1. kuyruk sokumu kemiği; kıç; kuday uçañan urğur!: tanrı kıçımdan vursun! (ilenç); 2. arka kısmı (paltonun, ceketin).

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

uça

büyük şölen, büyük ziyafet (evlenme düğünlerinde, düğünün son gününde tertip edilen büyük ziyafet ve eğlence), ziyafet için kesilmiş büyükbaş hayvan.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

uça

sırt, arka, uca· I, 87


Son arananlar: