uyaltmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

uyaltmak

utandırmak, mahçup etmek. Tişirıvnu uyaltdıñ: kadını mahçup ettin, uruşup ~: azarlayarak mahçup etmek, ol adamnı uyaltırıkdı: o insanı utandırır, meni uyaltma: beni utandırma.

Son arananlar:

• dirsəkləmək,
• dikkiçlik,
• brazen,
• sinirlenmek,
• approved,
• çığırma,
• üstün,
• misginsokar,
• kəsicilik,
• tanışıv,
• çaklaň,
• şilte,
• açırkan,
• cemre,
• qaneedici,
• menggü,
• jelegaý,
• balban,
• tərifləyici,
• grove,
• adıgeyça,
• uyaltmak