ullakan

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ullakan

[ulloka:n], syp. 1. Göwrümi, gabarasy, görnüşi, ölçegi ep-esli, uly. Ullakan daş. Ullakan telpek. 2. Düýpli, ep-esli, möhüm (aýyklanýan sözüň gowy ýa erbet manyly söz bolmagy mümkin). Meniň ullakan eden işim şok. 3. gepl.d. Ululyk ýaşyna ýeten. Olar indi ullakan adamlar.

Son arananlar:

• assosiasiýa,
• xotincha,
• otopark,
• içgüdü,
• piypamoq,
• niqob,
• kartoteka,
• Kibi,
• Deş,
• şahsi,
• oç,
• ucuz,
• çeşmək,
• bulmaduk,
• Qırğız,
• dialektik,
• yassi,
• kınapta,
• sitora,
• aynimaq,
• Barlanmaq,
• ullakan