tış
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
tış
dış; tışta: dışarıda; tışka: dışarıya; tış kiyim: dış elbise.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tış
1. Kılıf, dış. Castık ~: yastık kılıfı, töşek ~: yatak kılıfı, cuvurğan ~: yorgan kılıfı, topnu ~ı: topun dışı, topun dış kısmı; 2. Kab, dışlık, kılıf. Kitapnı ~ı: kitabın kabı, kök ~lı defter: mavi kablı defter; 3. Dış, dış astar, dışyüz. Tonnu ~ı: kürkün dış astarı, kürkün dışyüzü, tapcannı ~ı katapadı: koltuğun dışyüzü kadifedir; 4. Dış, dışarı. ~ kiyim: dış elbise, üynü ~ı: evin dışarısı, içi ~ da birdi: içerisi de dışarısı da bir, ~ eşik: dış kapı, kolnu ~ı: elin dışı, elin dışyüzü, ~ canına kara: dış tarafına bak, ~ karam: dış görünüş, ~ duniya: dış dünya, ~ satıv-alıv: dış ticaret, ~ müyüş (mat.): dış köşe; 5. Yabancı. ~ kıral: yabancı devlet, ~ adam: yabancı adam; ~ı cıltıravuk içi kaltıravuk (d): içi dışı bir olmayan, ~ı haramnı içi da haram (d): dışı kötünün içi de kötü.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
tış
diş,I, 464;II, 20, 97, 110,III, 209, 311, 334; III, 25, 73, 125, 216, 254, 270, 272, 280, 283, 297
sapan demiri·III, 125
alın akıntisı gözü önüne varıp kulaklarına çıkmayan ve burnuna inmeyen ikìsi ortas ı kalan at·III, 125